اخلاق:مجموعه قواعدی است که در طول ادواری از زندگی یک جامعه به سائقه فطرت و اندیشه‌های گـوناگون آن جـامعه بـه وجود آمده و افراد آنها را محترم شمرده و بیش‌وکم به معرض اجراء در می‌آورند.و تخلف از آنها وجدان اکثریت جامعه را مـتألم و ناراحت می‌کند.مبنای آنها ترویج خوبی‌ها و کاهش بدیهاست.
حقوق:این اصطلاح در زبان فارسی به معانی گوناگونی به کار می‌رود کـه موارد زیر از جمله مـهمترین آنهاست:
1.مجموع مـقرراتی که بر اشخاص، از این جهت که در اجتماع هستند، حکومت می‌کند؛
2.برای تنظیم روابط مردم و حفظ نظم در اجتماع،برای هرکس امتیازهایی در برابر دیگران قائل می‌شوند و توان خاصی به او می‌بخشند.این امتیاز و توانایی را«حق»می‌نامند که جمع آن حقوق است؛
3.گاه مقصود از واژهء«حقوق»علم حقوق اسـت.یعنی دانشی که به تحلیل قواعد حقوقی و سیر تحول و زندگی آن می‌پردازد.
قانون:در تعریف قانون،چنین گفته‌اند: «مفهومی است کلی و قضایی و غیرموقت که مجالس ویژه آن را برای اجرا،تصویب کرده و به عموم مردم عرضه می‌دارند.اگر در این تعریف به جای عبارت«مجالس ویژه»، «مراجع صـلاحیتدار»قرار دهـیم،تعریف قانون به معنی اعم به دست می‌آید یعنی شامل تصویب‌نامه و آئین‌نامه(نظامنامه)نیز می‌شود.1
حقوق مطبوعاتی:به مجموعهء قواعدی اطلاق می‌شود که حاکم بر چاپ،انتشار و توزیع تمام مطالبی است که خطاب آن به عموم جامعه باشد.این انتشارات نوعا عبارتند از: کتابها،روزنامه‌ها،مجلات،اعلامیه‌ها و نـظایر آن.امروزه قـسمت اعظم آگاهی‌های عمومی از طریق تبلیغات سمعی و بصری(نظیر رادیو، تلویزیون و سینما)صورت می‌گیرد،اما حقوق مطبوعاتی طرفا شامل انتشارات مکتوب است.
حقوق مطبوعاتی بر روابط ارگان‌های مطبوعاتی با دولت و مؤسسات عمومی و روابط فیمابین مؤسسات مطبوعاتی و همچنین روابط بین مـؤسسات مـطبوعاتی و نویسندگان و خوانندگان نظارت دارد.